Σέρνομαι. Σε λάσπης όνειρο ντυμένη στα σατέν. Μαύρο και κόκκινο ένας αχταρμάς πάνω στο υγρό μου σώμα. Στάλες έγχρωμες με φθόριο, τρέμουν και εκλιπαρούν. Για λίγο χώρο παραπάνω. Για μια σχισμή βαθύτερη. Για ένα σημάδι δαγκωμένο. Ανασαίνω ατμούς και εκπνέω νοστιμάδα. Ζουμερό απόσταγμα ονειρικού. Άγριο εφιάλτη που ξυπνά μέσα απ’ την καταιγίδα.
Κυλιέμαι. Σε μια γούβα διψασμένων αναστεναγμών. Πόθων με χλεύη. Παθών με στέρηση. Χαμών χωρίς τέρμα. Γεμίζω τα στήθη μου με φλέγμα. Σπέρμα στις ρόγες μου γυαλιστερό. Που το γλύφω με λαχτάρα. Βγάζω τη γλώσσα και τη δείχνω με θράσος. Και κάνω τους δήθεν να χύνουν βρισιές. Τους λυπάμαι. Που δε δέχονται τις λέξεις και τους ορισμούς. Ενώ θέλουν να κάνουν κι όσα δε λέγονται. Ή όσα δε θέλουν να πουν.
Δένομαι. Σε ακίδες που σπαρταρούν φαρμάκι. Με χίλιους κόμπους στα μέσα μου. Και στα έξω μου. Κοίτα με. Ξέρω τι θες να κάνεις. Όσα δεν τόλμησες ποτέ. Μα μόνο επιθυμείς. Και χώνεις την ουρά στο στόμα. Και τη ρουφάς. Δική σου είναι γι’ αυτό σιχαίνεσαι τη γεύση. Μα όποιος είναι προορισμένος να πατά στη γη είναι ανίκανος να φτάσει ένα πόντο παραπάνω. Γι’ αυτό και ψάχνει για τόξο. Να στοχεύσει στο διάστημα του άλλου. Μόνο που ποτέ, μα ποτέ, δε θα βρει το κατάλληλο βέλος. Εκείνο που στάζει αίσθηση. Εκείνο που στάζει γλύκα. Εκείνο που στάζει έρωτα. Γι’ αυτό γελώ. Γιατί εκεί που είναι κρυμμένο είναι ασφαλές απ’ τους άχρηστους παλμούς.
Κρεμιέμαι. Πάνω από καζάνι που βράζει σκιά. Τη σκιά μου. Που τη βλέπω να απλώνεται, να σχηματίζει μορφές, να κλαίει και να χτυπιέται. Να φωνάζει και να οδύρεται. Να φυλακίζει και να φυλακίζεται. Να εξαϋλώνεται. Στοιχειό να γίνεται με μέλη εύπλαστα. Πηλός στη φαντασία των νεκρών. Χορός στα χέρια των εμπνευσμένων. Φιλί στα χείλη των εραστών. Ωδή στις χορδές των ονειρευτών.
Και φεύγω. Σε κόσμο άπιαστο από βρόμικα βλέμματα. Από άγευστα τοπία. Από αδύναμα υπάρχοντα. Πετώ. Με λέξεις ηχηρές. Με α και με ε. με ι και με ω. Και με σύμφωνα. Πολλά σύμφωνα. Χωρίς συμφωνίες. Χωρίς γύρισμα της πλάτης. Μα με σκύψιμο θρασύ δείχνοντας απόκρυφα σημεία σε ξεφτισμένα χρώματα. Υψώνοντας ανήθικο στοιχείο εν τη τάξει των πραγμάτων.
Χαρείτε τη θέση που σας δίνω. Άλλωστε τον μανδύα κάτω απ’ τα παραλυμένα σας μέλη, με μια κίνηση στολίδι τον κάνω στους γυμνούς μου ώμους.
.
