Γύρισε απ' την άλλη πλευρά. Γυμνή κάτω απ' τα σκεπάσματα κοιμήθηκε σήμερα. Έτσι όπως ονειρευόταν να κάνει όταν θα αποκτούσε κάποια στιγμή δικό της διαμέρισμα. Χωρίς να ξέρει κανείς το πώς και το γιατί της...
Το ένα πόδι πλάι στο άλλο, τα μαλλιά της να πέφτουν ανέμελα στο πρόσωπό της, οι παλάμες της ανοιχτές. Είναι φορές που ασυναίσθητα τις σφίγγει. Σαν μικρές μπουνιές. Όμως αυτή τη φορά είχε νιώσει ήρεμη και είχε αφήσει το κορμί της ελεύθερο να ακουμπήσει στο απαλό της στρώμα...
Άνοιξε απότομα τα μάτια σαν κάποιος να την έβγαλε απ’ την ύπνωση. Τρεις εικόνες πρόλαβαν και πέρασαν από μπροστά της. Απ’ το πουθενά. Από κει που δεν το περίμενε...
Η πρώτη ήταν του πρώτου που ήρθε στη ζωή της. Που την άγγιξε απαλά μες τα δυο του χέρια και της έδωσε χάδι και ανάσα. Που την προστάτευε σαν πολύτιμο αντικείμενο. Που φοβόταν μη του σπάσει. Της χαμογέλασε κι έφυγε όπως ήρθε. Ξαφνικά και δυνατά...
Η δεύτερη ήταν του δεύτερου. Η αίσθηση που έχει απ’ αυτόν είναι ένα φιλί στα γρήγορα την ώρα της προσευχής στα σκαλιά του σχολείου. Την άλλη μέρα εκείνος άλλαξε περιοχή. Και σχολείο. Από τότε έπαψε να προσεύχεται...
Η τρίτη ήταν του τρίτου. Ένας έρωτας που την έκανε γυναίκα. Πού και πού τον σκέφτεται. Μα είναι απ' τους έρωτες που δεν σε καθορίζουν. Ούτε και σε ορίζουν. Είναι από εκείνους που σηματοδοτούν όμως μια απ' τις αρχές που ξεκινάς...
Έκλεισε τα μάτια και σηκώθηκε. Τα άνοιξε και πάλι. Το αποφάσισε. Σήμερα δεν θα πήγαινε πουθενά. Ξάπλωσε στο κρεβάτι ξανά. Δεν χαμογέλασε. Αίματος δεσμοί. Αθωότητα. Μετάβαση. Οι λέξεις που της ήρθαν στο μυαλό...
Τις έδιωξε αμέσως και σκέφτηκε μια καινούργια. "Λαγνεία". Και μ' αυτή...
...άρχισε ακόμη ένας εφιάλτης της...
εμπνευσμένο από ένα σχόλιό μου στην ανάρτηση του sdryche
