Να σας φτιάξουμε το δωμάτιο;
Όχι, δεν είναι απαραίτητο. Δεν θα φύγουμε από εδώ. Να πάμε πού; Δε χρειάζεται. Εδώ υπάρχουν όλα. Κι αν δεν υπάρχουν, φτιάχνουμε άλλα. Μα η αλήθεια είναι πως δεν χρειάζονται πολλά.
Σου τραβώ φωτογραφίες και παίρνεις πόζες. Καθισμένος στο κρεβάτι. Με μαύρα εσώρουχα. Μ’ αρέσουν τα μαύρα εσώρουχα.
Άνεση; Τι είναι η άνεση; Κάτι που την έχεις ή κάτι που την επιδιώκεις; Κι αν δεν σου βγαίνει εύκολα εξ αρχής; Μπορεί να έρθει στη συνέχεια; Ίσως...
Πρωινό μέχρι το απόγευμα. Γουλιά γουλιά. Οι σελίδες γυρνούν. Οι ανάσες έρχονται. Και φεύγουν. Μ’ αρέσουν αυτές που γίνονται βαθύτερες. Και υπάρχουν πολλές απ’ αυτές.
Φευγιό. Όμορφη αίσθηση. Εγκαταλείπεις κι εγκαταλείπεσαι. Βγαίνεις απ’ το σώμα σου και ξαναγυρνάς. Κι όχι ίδιος με πριν.
Άγγιγμα. Γέλιο. Κι ένα αχ. Εξερεύνηση εαυτού. Αποτέλεσμα; Δε ξέρω. Ίσως να μη ξέρεις κι εσύ. Ίσως να μη θες να μάθεις περισσότερα...
Κοντά και μακριά. Αίσθηση του μη. Αίσθηση του γιατί όχι; αίσθηση του θα ήθελα να. Αίσθηση του μ’ αρέσει όπως είναι. Πολλά μαζί. Και κάτι με. Και κάτι χωρίς. Ε, και; Δε χρειάζεται όλα τα χωρίς να γίνουν με. Έτσι δεν είναι;
Ένα κομμάτι μένει εδώ. Άλλο ένα γυρνάει πίσω. Κι άλλο ένα προχωράει. Τι είναι αυτό που διασπάται έτσι σε κομμάτια; Σίγουρα άυλο. Τι όμως;
Χάδι. Κι άλλο. Χαμογέλα μου. ΄Ετσι θέλω να σε θυμάμαι. Έτσι να σε σκέφτομαι. Κι έτσι θέλω να σε βλέπω.
Όποτε...
Όπου...
Για όσο...
...χαμογέλα μου...
