Είμαι εδώ...
...στον φάλτσο ήχο του γαλάζιου σύννεφου που σε καλύπτει...
...στην καύτρα του τσιγάρου που κρέμεται απ’ των χειλιών σου την άκρη...
...στο καυτό υγρό που καταπίνεις γουλιά γουλιά...
...στης σκέψης σου τον γκρίζο αναστεναγμό...
Είμαι εδώ...
...χαϊδεύω ότι δεν μπορεί ο νους σου να αγγίξει...
...κοιτώ εκεί που το αχνό σου βλέμμα δεν φτάνει...
...λικνίζομαι στης μισής σκιάς σου το χάδι...
Είμαι εδώ...
...για να σου θυμίζω τις κόκκινες στιγμές που δεν ζεις...
...για να σου δείχνω μια χαραμάδα απ’ το παράνομο ξημέρωμά σου...
...για να σου δίνω λίγη γεύση από ένα παράλληλο «τώρα»...
Είμαι εδώ...
...για να εξακολουθώ να υπάρχω...σαν εικόνα φυγής των ήχων που ανέστησαν το πεπρωμένο σου...
...για να ανακατώνομαι μέσα στις προτροπές των καμένων «έλα» και των αδύναμων «φύγε» σου...
...για να γδύνομαι τους ρυθμούς των μονότονων ωροδεικτών σου...
Και θα εξακολουθώ να είμαι εδώ...
...χυμένη πάνω στο άμορφό σου τίποτα...
...ξαπλωμένη πάνω στην ανατριχίλα των ονείρων σου...
...ακουμπημένη πάνω στη ροή της ζωογόνας φλέβας σου...
...ώσπου να τελειώσουν τα blues που παίζουν οι χτύποι της καρδιάς σου...
.
